Czeka na Was olbrzymia baza opracowanych zasobów, gotowych do użycia, wdrożenia u siebie, lub zmodyfikowania/dostosowania do własnych potrzeb. Ponad 100 opisanych innowacji społecznych znajdziecie na portalu: www.innowacjespoleczne.pl (pomocna jest wyszukiwarka innowacji, po temacie wiodącym, grupie docelowej itp.)
Może dysponujecie w swojej organizacji kuchnię, którą udostępniacie na różne działania? Sprawdzcie innowację Otwarta kuchnia miejska. To projekt dostępnej publicznie kuchni dla osób w kryzysie bezdomności. A może Wasza instytucja chce przyciągnąć do siebie młodzież? Do dysyspozycji jest gotowe narzędzie do planowania przyszłości zawodowej dla młodych osób: Zmapuj siebie. A może w Waszym zespole potrzebujecie czegoś, co pomoże Wam w pracy? Jedną z innowacji jest np.gra coachingowa "Wyspa inspiracji", która poprawia samopoczucie i aktywizuje osoby wypalone zawodowo. Wspiera w rozwoju, podnosi poziom motywacji i samooceny.
Każda opisana innowacja, ma opracowane załączniki do pobrania - są to często PDFy z instrukcją, tutorialem, scenariuszem lub np. film instruktażowy.
Inkubatorem innowacji społecznych, który dopracowuje i testuje różne rozwiązania jest jest również TransferHub (transferhub.pl) - tu także do dyspozycji macie całą baza zasobów, inspiracji i źródeł do wykorzystania.
Dwie innowacje, które poznaliśmy bliżej podczas marcowego śniadania Spółdzielni:
Putiwnik dla żinki w PL, czyli Przewodnik dla kobiety w Polsce opracowane przez Alicję Ulatowską i Agatę Gnat ze spółki Pullire i Fundacji Ajkum.
Kto może być zainteresowany rozwiązaniem? Pracodawcy, którzy zatrudniają co najmniej kilka ukraińskich pracownic, które mają niską lub żadną umiejętność porozumiewania się w języku polskim. Może to być firma prywatna, instytucja publiczna, organizacja pozarządowa.
Na czym polega rozwiązanie? Innowacja to podręcznik 40 scenariuszy lekcji języka polskiego dla początkujących z tematyką dobraną tak, by były najbardziej użyteczne dla dorosłych pracujących kobiet. Oraz krótki opis organizacyjny kursu, który nie jest typowy. Jeden lektor/ka lub nauczyciel/ka języka pracuje z grupę uczestniczek dobranych w pary. W takiej parze będą się pojawiać mentorki i kursantki. Mentorka to uczestniczka, która ma choćby minimalną znajomość języka polskiego i pracuje w danym miejscu od co najmniej półrocza. Kursantka może być zupełnie początkująca językowo i mieć w tym miejscu pracy staż krótszy.
Kurs pozwala uporządkować i rozwinąć umiejętności nie tylko kursantce, ale także mentorce. Ta ostatnia jest pomostem pomiędzy kursantką i nauczycielką/em, ułatwiając uczestnictwo i łagodząc stres z tym związany. Oprócz poprawy zdolności językowych korzyścią jest tworzenie relacji interpersonalnych pomiędzy pracownikami, a ostatecznie – osłabienie zjawiska częstej rotacji pracowników, które występuje u wielu pracodawców zatrudniających Ukrainki, szczególnie uchodźczynie – wyalienowane, samotne, pozbawione poczucia bezpieczeństwa i tego, że kogoś ich los i trudne emocje obchodzą.
Druga przedstawiona innowacja to Wióry lecą autorstwa Katarzyny Sawko.
Kto może być zainteresowany rozwiązaniem? Instruktorki, które uczą kobiety umiejętności manualnych i technicznych: majsterkowania, rzemiosła, naprawiania rowerów, stolarstwa, szycia maszynowego itd. i chciałyby spróbować prowadzić zajęcia on-line. Do wdrożenia tej innowacji poszukiwani są sojusznicy np. z ośrodków kultury, gdzie takie kursy mogą się odbywać. Nie ma żadnej organizacji zrzeszającej takie instruktorki, dlatego jedyny sposób, by docierać inaczej niż do pojedynczych osób, to poszukiwania instytucji udostępniających przestrzeń, w których zajęcia są prowadzone.
Na czym polega rozwiązanie? Podręcznik pokazuje drogę do zorganizowania takich zajęć on-line: kolejnych kroków i wyzwań, jakie można napotkać oraz wskazówek, jak ich uniknąć lub jak im sprostać. Prowadzi za rękę etap po etapie od przygotowania warsztatu pracy, do rekrutacji uczestniczek i samego proponowanego planu zajęć. Innowatorka testowała ten model ucząc tapicerowania mebli, ale każda instruktorka łatwo zastosuje podane wskazówki do specyfiki własnych zajęć.
Wdrażająca innowację innowatorka może poszerzyć zasięg działalności docierając do uczestniczek, które na ich zajęcia nie mają szansy dojechać. Ale wielkim plusem jest właśnie to, że na zajęcia moż na zaprosić kobiety z najmniejszych miejscowości, które nie zawsze mają środki, by ruszyć do najbliższego większego miasta, w którym prowadzone są podobne zajęcia. Albo takie, które mają obowiązki (np. opiekuńcze) lub inne trudności (np. zdrowotne), więc uczestnictwo w tradycyjnie prowadzonych zajęciach może być poza ich zasięgiem.
Czego potrzeba do wprowadzenia rozwiązania? Przyzwoitego łącza internetowego, zwykłego smartfona i podstawowych umiejętności cyfrowych.
Zachęcamy do zapoznania się z innymi mikroinnowacjami opracowanymi przez TransferHub: listę z ostatniej edycji działania inkubatora można znaleźć tutaj, a zestaw z poprzedniej edycji tutaj.